WM 1978 Argentina جام جهانی ۱۹۷۸ آرژانتین

The eleventh World Cup once again took place in a South-American country, in Argentina. As since 1958 Austria has not been present in a World Cup final match this time it was to show that playing football has not been `dislearnt� in Austria. Austria's last match against Germany became one of the most significant matches in the Austrian football history: The World Cup champion was beaten by the Austrian team 2:3 - this was the first victory over Germany for 47 years. Third became Brazil (2:1 against Italy). In the final match Argentina won the match against the Netherlands (3:1) and became World Cup Champion for the first time.

WM 1978 Argentina
Die elfte Weltschale fand noch einmal in einem Süden-Amerikanischen Land, in Argentinien statt. Wie seit Österreich 1958 hat nicht in einem Weltpokalspielgleichen dieses mal anwesend betragen, das es darstellen sollte, daß das, Fußball zu spielen nicht ` dislearnt gewesen ist? in Österreich. Österreichs letztes Gleiches gegen Deutschland wurde eins der bedeutendsten Gleichen in der österreichischen Fußballgeschichte: Der Weltschale Meister wurde von der österreichischen Mannschaft 2:3 geschlagen - dieses war der erste Sieg über Deutschland für 47 Jahre. Third wurde Brasilien (2:1 gegen Italien). Im Endrunde Gleichen gewann Argentinien das Gleiche gegen die Niederlande (3:1) und stand Weltschale Meister zum ersten Mal.

1978 آرژانتین

این جام زمانی برگزار شد که در کشور میزبان یک دولت نظامی دیکتاتور حکمرانی می کرد. اعتراضات گسترده مردم آرژانتین در زمان برگزاری بازیها در گوشه و کنار کشور دیده می شد. تعداد شرکت کنندگان مرحله انتخابی در این دوره برای نخستین بار از عدد 100 گذشت. دو تیم ایران و تونس به عنوان نمایندگان آسیا و آفریقا برای نخستین بار به جام جهانی راه پیدا کردند. ایران که در دور نخست مرحله انتخابی سوریه و عربستان سعودی را شکست داده بود، در دور دوم مرحله انتخابی آسیا - اقیانوسیه با هنگ کنگ، کره جنوبی و استرالیا هم گروه شد که به عنوان تیم اول این گروه برای نخستین بار به جام جهانی راه یافت. دو شکست مقابل هلند و پرو و یک تساوی با اسکاتلند، 2 گل زده (ایرج دانایی فر و حسن روشن)، 8 گل خورده و یک امتیاز نتیجه سفر ایران به آرژانتین بود. مرحله نیمه نهایی این دوره از بازیها نیز مانند مسابقات دوره پیش به صورت گروهی انجام شد و تیمهای آرژانتین و هلند به عنوان سرگروه های دو گروه به فینال رسیدند و برزیل و ایتالیا به دو عنوان دو تیم دوم گروهها بازی رده بندی را برگزار کردند. هلند که دو بار پیاپی به فینال می رسید تقریبا همان ترکیب سال 1974 خود را حفظ کرده بود با این تفاوت که دیگر یوهان کرویف، ستاره خود را در اختیار نداشت. در مقابل هلند تیم جوان و ناشناخته آرژانتین قرار داشت که پس از نخستین دوره جام جهانی دیگر نتوانسته بود به فینال راه یابد. با نتیجه نسبتا ضعیفی که این تیم در دور مقدماتی بدست آورده بود و راهیابی مستقیمش به جام با استفاده از حق میزبانی، دستیابی اش به فینال برای بسیاری دور از انتظار بود. هر چند نمایش بازیکنانی چون دانیل پاسارلا (کاپیتان)، دانیل برتونی، ماریو کمپس و اسوالدو آردیلس در بازیهای مرحله نیمه نهایی چهره دیگری به تیم آرژانتین داد. مسابقه فینال در پایان وقت قانونی یک بر یک به تساوی رسید، اما دو گل آرژانتین در وقت اضافی بار دیگر آرزوهای هلند را برای فتح جام جهانی نقش بر آب کرد و آرژانتین پس از اوروگوئه و برزیل، سومین کشور آمریکای لاتین بود که به جام جهانی دست می یافت. در این دوره برزیل سوم و ایتالیا چهارم شد. ماریو کمپس با 6 گل که دو تای آنها را در بازی فینال به ثمر رسانده بود در صدر جدول بهترین گلزنان جام ایستاد.